Ewakuacja

Dzień jak co dzień, znaczy co drugi dzień. Idę sobie piechotą do Wileńskiego, jak zawsze, gdy zmierzam do biura. Po drodze - jak w każdy nieparzysty dzień pracującego tygodnia - mijam prawdopodobnie nielegalnych imigrantów (łamana polszczyzna z zaskakująco wyraźnym "papierosy"), zachwalających dobra schowane w plastikowe siaty.

Podobno są lepiej zaopatrzeni niż niejeden kiosk. No i ceny takie konkurencyjne.

Mnie jednak bardziej zastanawia ich nietykalność - spotykam ich tu odkąd rozpoczęła się budowa metra, czyli już ze trzy lata. Teraz spotykam ich codziennie. Wszyscy wiedzą. Oni handlują. Naprawdę nie da się nad nimi i tym procederem zapanować?

Plakat ostrzega więc handlarzy, naśmiewa się z nich, komentuje sytuację? No nie wiem.

PS: Znów wyszedł mimowolny autoportret, tym razem z kwiatem we włosach. Widzi ktoś poza mną?

Dzień Matki

Podaruj Mamie trwały i niedyskretny prezent!

Złamanie ciszy wyborczej

Znalazłam wieki temu i nigdy się nie zgodziłam. Idźcie do urny, nich czują Wasz wzrok.

Jaki był Wasz ulubiony spot? W moim prywatnym rankingu wygrał chyba Karski, choć kilku kandydatów Palikota też trzymało się mocno.

Jak przygoda to tylko w Warszawie, Warszawie...

Jak Warszawa to w maju, gdy kwitną bzy! (wreszcie ładna pogoda, choć bzy chyba się już kończą)

Wciąż na wolności

Nie wychodźcie z domu po zmroku. Schowajcie swe dzieci. Wyjmijcie pieniądze z banku. Zróbcie zapasy na długą zimę. Naostrzcie noże (i nożyczki, halabardy i pilniczki). Na wszelki wypadek noście przy sobie maseczkę.

Bo Żurek wciąż jest na wolności.

Bój się Boga

Zaznałam egzotyki tuż obok domu - jego nigdy nie trzeba szukać daleko.

Raz, że komuś w ogóle przyszło do głowy okradać kapliczkę. Tego się nie robi (dobrze, słyszałam, że się robi, ale to gdzieś daleko i jacyś bezduszni zwyrodnialcy, nie na mojej Pradze).

Dwa, że ktoś wyraził swoje oburzenie w tak przejmujący sposób. I wywiesił swój protest. Do tego też trzeba odwagi. I co najważniejsze - wizja smażenia się w piekle na światełkach, które się wcześniej skradło jest dojmująco przerażająca.

Ponad granicami? Bez granic?

Nie smućcie się Eurowizją. Nie ma granic państwowych, artystycznych, obyczajowych, cielesnych.

Art has no limit.

Dzień zwycięstwa

Co ciekawe, przy Stalinie nic się nie zmienia od ok. 4 lat, natomiast Dmowski pozostał, a zamalowano interpretację...

Odkąd wróciłam z Marszu pełnego prowokacji, w głowie po nazwisku "Dmowski" od razu dośpiewuje mi się "wyzwoliciel Polski", a na "Bóg, honor i ojczyzna" słyszę "narodowa lubelszczyzna". A zaraz potem przypominają inne hasła. Takie to nośne.

Oczekujecie III wojny? Ponoć tuż po II wiele ludzi sądziło, że to już za chwilę.

Żyję

Tęsknicie? Nie martwcie, choć mnie nie było, jestem.
Nie ma was? No trudno, pogadam do siebie.